Maandag 14 mei.

Het weer gaat de komende dagen minder worden, dus goed weer om verder te trekken. Tot nu toe hebben we op mooie plaatsen gestaan. Niets mis mee.

We gaan richting Dubrovnik, maar zien wel hoe ver we komen. Als we het zat worden dan stoppen we. 

Het grootste gedeelte van de rit rijden we weer via de kustweg. Gelukkig niet zo kronkelig als een paar dagen geleden. We kunnen wat meer doorrijden nu. De tomtom wijst ons de weg. Op een gegeven moment stuurt hij ons een andere weg in als dat wij verwachten. We gaan de bergen in. Waarschijnlijk helemaal niet nodig, maar het is wel erg mooi om doorheen te rijden.

Regelmatig komen we borden tegen met de waarschuwing....

                .....Pas op, overstekende wilde zwijnen....

.Die hebben we nog nooit eerder gezien.

In de buurt van Split is het vervelend rijden. Veel industriegebied. Het is er druk, saai, maar de kustweg die daarna weer komt maakt een hoop goed. Het is hier ZO mooi, heel afwisselend ook. We rijden nu regelmatig door dorpjes heen. Altijd leuk om te zien. We zitten te genieten.

En opeens zien we poorten boven de weg. He....een tolweg ????

Nee joh, de grensovergang. We krijgen eerst paspoortcontrole van Kroatie en een stukje verder nog meer controle bij de grens van Herzegovina. Paspoort, autopapieren en groene kaart.

Jjjaaaaa.....ik kan weer een sticker op de auto plakken. Op de zijwand van de camper hebben we een landkaart. Het land dat we bezoeken ( met de camper ) plakken we op de landkaart. Ik vind dat zo leuk.

Na een half uur rijden of zo krijgen we weer een grensovergang. Nu van Herzegovina weer Kroatie in. Weer controle. 

Het blijft leuk rijden. Het gaat zo lekker dat we doorrijden naar Dubrovnik. Daar willen we op een camping gaan staan om de stad te verkennen. Alleen krijgen alle campings een hele slechte beoordeling. Vies, smerig, vol enz.

Gerard heeft een camping net voorbij Dubrovnik gevonden met een redelijke beoordeling. Daar dus naar toe.

Maar als we daar aankomen staat het propvol. Alles staat door elkaar heen. Er is nog 1 slechte plaats waar we misschien zouden kunnen staan. Daar hebben we geen zin in. Dan maar doorrijden. Jammer dan !!

Tuurlijk komen we dan geen camping meer tegen, terwijl je daarvoor niets anders zag. Terwijl we doortuffen komen we weer bij een grensovergang. Shit.....welk land gaan we nu in ??? We kunnen er even niet opkomen. Op de kentekens staat MNE.  We hebben geen idee. Totdat het kwartje valt.......MONTENEGRO !!!

( Weer een sticker erbij plakken )

Paspoorten, groene kaart, autopapieren, kentekencontrole. Maar geen hondenpapieren.

Oke, rijden maar weer. De natuur is hetzelfde als in Kroatie. We blijven ook hier langs de kust rijden.

Alleen is het hier drukker en zijn de wegen wat slechter.

Uiteindelijk stoppen we bij autokamp " Nakula "  in Morinj. Een kleine camping die ook bijna vol staat. Heel eenvoudig. H

Groot verschil met de campings waar we op gestaan hebben. Ze zijn wel heel vriendelijk. Vandaag toch zo'n 400 kilometer gereden, was niet de bedoeling.

Het weer is meegevallen. Bewolking, zon en een spat regen. 24 graden.

Morgen verwachten ze meer regen dus gaan we weer verder.

Ons doel is het meer van Ohrid in Macedonie. 

Nog 763 km. naar Thessaloniki.  We hebben tnt. 2127 km. gereden. Kippenstukkie.

Dinsdag 15 mei.

Om 7 uur worden we wakker vanwege de regen die op het dak klettert. We draaien ons nog maar om. We gaan wel weg, maar even wachten tot het wat minder hard regent. Alles is doorweekt buiten, we lopen te soppen. Goed weer om te rijden dus.

Het eerste stuk gaat weer door de bergen heen.   ZO  MOOI !!

Helemaal top. Tuurlijk zijn er ook minder mooie stukken bij, maar het grootste gedeelte is echt prachtig. Je hoort ons niet klagen.

We komen weer bij een grenscontrole. Nu van Albanie.

Ze zijn er druk met de weg bezig zodat het een zooitje is.

We gaan keurig in de rij staan.....maar de verkeerde rij. Achter het controlepoortje is het opgebroken en wij kunnen die bocht niet nemen. Daarvoor zijn wij te breed. Een beambte komt dat met handgebaren vertellen. We moeten in de rij voor de vrachtauto's. Maar die laten ons er echt niet in. Maar ook dat regelt de beambte. Aardige man.

We staan in de goede rij en kunnen verder, door de controle. Na een paar meter staat alles vast. Jullie moeten achteruit en via een ander pad gaan rijden....ja ja.Wat een zooitje bij de grens.

Ik stap uit om aanwijzingen te geven en lig gelijk  ( voor de 3e keer in korte tijd ) op mijn knieen  om moeder aarde te begroeten. Mallerd.

Het gaat een gewoonte worden. Weer mijn knieen kapot, waren net genezen. Uiteindelijk....schommel de schommel.....bereiken we de normale weg en kunnen we weer verder rijden. 

Welkom in Albanie.

Er staan mooie huizen langs de weg, dat hadden we niet verwacht.

We hoorden van iemand dat veel Albanezen in het buitenland werken en van het geld dat ze verdienen hier een huis laten bouwen. De meeste huizen zijn ook onbewoond. Dus het zou kunnen kloppen.

We komen aan bij het Shkodra Resort bij Shkoder. Een goede camping. Mooi aangelegd. Grote plaatsen. Heerlijke douches. Uitzicht op rivier de Shkoder. En hele vriendelijke meisjes achter de receptie. Morgen blijven we hier.