Zaterdag 26 mei

ALS we ooit nog eens naar Griekenland gaan, dan gaan we zeker weer naar dit gebied toe. En naar deze camping.

We hebben een paar  lekkere rustdagen gehad. Gisteren een paar uur op het strand doorgebracht. Paar minuten lopen. Ik heb lekker zitten luieren en Gerard heeft een tijd gesnorkeld. Duizenden visjes heeft hij gezien. Leuk hoor.

Maar ja, je maakt een rondreis of niet. We moeten / willen nog veel meer zien van Griekenland. Dus na 4 dagen rust gaan we verder trekken.  198 km.

Gerard heeft de Tomtom op milieuvriendelijke route gezet. Je wilt NIET weten hoe of we gereden zijn. Stukje langs de kust, stukje binnenland, de bergen in, weer naar de kust, het binnenland,de bergen , zo reden we alle kanten op. We kregen het idee dat we rondjes aan het rijden waren. De eerste 100 kilometer ( binnendoor ) zijn we misschien 10 auto's tegen gekomen. Campers en caravans zien we al helemaal niet op onze routes . Het is overal uitgestorven, maar zo ontzettend mooi en groen om doorheen te rijden. Zo afwisselend. En dan kom je ineens bij een viaduct......WHAUWWWWW !!!!!    Die is smal.

Gerard stapt uit en gaat meten hoe breed hij is. Spiegels inklappen, dan moet het lukken. Het ging ook, het was breder als dat het eruit zag.

Op 20 km. na hebben we weer alles binnendoor gereden

We rijden naar een camperplaats in Nea Peramos, dat ligt in oost Macedonie, 225 km. van de Turkse grens.

Gelegen aan zee tussen verschillende restaurantjes in. We zijn net gesetteld als het begint te druppelen. Gelukkig maar even. Daarna afkoelen in zee en buiten zitten. Maar na 10 minuten begint het echt te plenzen, helaas.

Wendy heeft gebeld om te vertellen dat ze Nederlands kampioen snel typen is geworden. Ze heeft het oude record ruim verbeterd.  En 1e van Duitsland en Belgie en 2e van Engeland.  Met 3 bekers rijker weer op huis aan.. GEFELICITEERD dochter, we zijn trots op je. Heel leuk. Op naar het wereldkampioenschap.

Zondag 27 mei.

Om 9 uur ( 8 uur Ned. tijd ) is het al 28.5 graden.

We gaan het binnenland in, naar Prozodzani 65 km. verder. Daar is een camperplaats bij een rivier. Daar eens kijken. Zien we weer meer van het binnenland. Voor de 2e keer zien we een grote, slanke donkere slang de weg over kronkelen .Een stuk verderop zien we opeens een schildpad de weg oversteken. Gerard geeft een slinger aan zijn stuur, maar achter ons rijden nog 3 auto's, dus denk niet dat hij het overleeft heeft.  We zien heel veel geiten onderweg met een geitenhoeder erbij. En naderhand zien we regelmatig schildpadden lopen.

Als we bij de camperplaats aankomen na wat zoeken, dan blijkt er een motorcross toernooi bezig te zijn . Het is er een pokken herrie, een baggerzooi en heel druk,  dus keren we om en gaan er weg.

Nog steeds via de milieuvriendelijke route.

Te gek voor woorden waar de tomtom ons brengt.

We gaan dieper de bergen in. Stijgen met vlijmscherpe bochten. In zijn 2e soms 1e versnelling. We komen in een bergdorpje met hele smalle straatjes. Tomtom zegt rechts, weer rechts, komen we in een HEEL smal straatje. Aan 2 kanten een cafe met alleen maar mannen erin. En lachen en gebaren en druk doen. We denken dat ze tegen elkaar zeggen......welke idioot met zo'n camper komt hier doorheen rijden. Dan spoor je niet. Nou, dat klopt. We sporen ook niet. We passen er net doorheen. Goed oppassen op geparkeerde auto's, dakgoten en boomtakken.

Mijn hemel wat een idioterie !!

Nog een paar bochten en dan komen we op het dorpsplein uit.

Daar stoppen we voor wat te eten en een bakkie koffie.

Het was wel een gave tocht om te doen. 

Er vliegen hier honderden zwarte vlinders rond. Over een wat normalere weg vervolgen we onze tocht. We hebben een prachtig uitzicht op het dal beneden ons. We gaan weer richting Thessaloniki en dan is het weer ongezellig rijden, niets leuks meer te zien.

We rijden naar Vergina.

Daar is de graftombe van Phillipus de 2e.    De vader van Alexander de Grote.

Op de parkeerplaats aangekomen besluiten we om vast te gaan kijken waar de graftombe is, dan gaan we morgen kijken.Gerard gaat even de nordick walking stokken voor vrouw lief halen, loopt ze wat beter.

Bij de tombe aangekomen besluiten we om maar gelijk te gaan kijken, nu we er toch zijn. Maar fototoestel vergeten. Dus....Gerardje gaat weer naar de camper om het toestel te halen.

De graftombe van Phillipus is in 1984 ontdekt. Hij verkeerde nog in zeer goede staat. Er waren veel gouden en zilveren sieraden bij de tombe. Alsmede veel wapens van circa 400 voor Christus. De grafheuvel is voorzichtig uitgegraven. Daarna is er een koepel overheen geplaatst. Toen weer aarde eroverheen en gras zodat het weer in de oude staat terug was. Op 2 ingangen na dan. Via een toog van oleander loop je er naar binnen.

Althans.....dat willen we, maar..no dogs no pictures. Gerard voor Jan met de korte achternaam naar de camper gelopen. Dus gaat hij eerst kijken en daarna ik.

Binnen zijn 3 tombes. Van Phillipus, zijn neefje en van een oom. Verder sieraden en voorwerpen van vroeger. Leuk om wat geschiedenis te zien.

Daarna gauw weer naar de camper, we hebben knap dorst. Het is hier 34 graden. We krijgen visite van allerlei straathonden. Prachtige honden zitten erbij. 2 hele leuke puppy's. Je zou ze zo meenemen. ( Na een wasbeurt, borstelen enz. )   Ze zijn heel vriendelijk. Zijn blij met Bikkels waterbak die we een paar keer mogen vullen en wat hondenstaafjes.

Ze blijven een tijd bij ons en vertrekken dan. Bikkel voelt zich helemaal thuis tussen de andere honden. Een hond blijft achter, een soort Pyrenesche berghond, mooi beest. En maar kwispelen en aandacht vragen. Hij wil graag aangehaald worden, maar dat doen we maar niet.

Gerard loopt naar de overkant om te kijken of daar een restaurant is. Het blijkt echter een souvenirwinkel te zijn waar je ook wat kan drinken.  No, no foot. In het dorp wel. Sorry. Ze willen wel een ei bakken maar daar hebben we geen trek in. Gerard maakt wat gekheid met ze. Dan zeggen ze, blijf hier slapen en kom dan morgen ontbijten.  Oke, afgesproken, doen we. Met een zak vol kersen komt hij terug bij de camper. Maar we zitten zo lekker buiten , we hebben helemaal geen zin om naar het dorp te lopen.  We gaan wel macaroni eten.

Er komen weer 3 honden op de lucht af.

Doe gewoon wat extra macaroni in de pan. Tuurlijk houden we over haha.  Onze grote vriend zit aan een stuk door te kwispelen en te bedelen. Bikkel moet even de camper in en dan gooit Gerard de overgebleven macaroni onder een boom. Binnen no time hebben de 3 honden alles met smaak opgegeten. Een feestmaal voor ze, leuk hoor.  De rest van de avond blijft onze grote kwispelstaart bij ons liggen, de andere 2 wat meer op afstand,

Maandag 28 mei.

Om half 9 gaan we ontbijten bij moeder Ana en dochter Maria.

Voor Gerard kopen we een t shirt en voor mij een jurkje. We krijgen brood en een omelet van wel 5 of 6 eieren met ham. 2 grote stukken geitenkaas, stukjes komkommer en zelfgemaakte kersenjam.

Veel te veel en erg lekker. Dochter Maria blijft naast ons zitten aan een ander tafeltje. Die vind het wel gezellig, kletst heel wat af. Voor het eerst drinken we Griekse koffie. Ik moet zeggen....het smaakt prima. Met een glas water erbij om door te spoelen.

Na omhelzingen en zoenen  en een zak vol fruit  ( kersen, gele pruimen en perziken )  gaan we er toch vandoor. Later als dat de bedoeling was rijden we weg.

Eerst diesel tanken want we staan op onze reserve. De pomp is net buiten het dorp maar blijkt gesloten te zijn. SHIT...wat nu. De eerstvolgende pomp is volgens de tomtom 56 km. verder. Volgens de display kunnen we nog 60 km. rijden.  Nou ja, rijden dan maar.

Helaas gaan we gelijk de bergen in. Met niet zo akelig veel stijgingen. Hele scherpe venijnige stijgingen.  En we gaan flink de hoogte in. SHIT, zo halen we het niet. Dit gaat niet goed komen. We balen behoorlijk, maar we kunnen niets doen. Je komt geen auto tegen ook. 

Eindelijk komen we bij een splitsing naar een dorpje waar we een auto zien.

STOP !!!!!

Met handen en voeten uitgelegd dat we diesel, benzine, gas, pomp nodig hebben en ja hoor, er blijkt 7 km. verder nog een dorpje te zijn waar ze een pomp hebben.

Dat halen we nog wel. Gelukkig. We komen in het dorpje Rizomata. We rijden een lange smalle straat in en zien inderdaad een pomp. En we kunnen er pinnen. Yes...we hebben weer diesel.Het is een benzinepomp annex garage annex postkantoor annex barretje.

Gerard wil pinnen, code oke maar er komt een error. Nog een keer proberen...niets. Andere kaart, niets. Hun eigen kaart...niets. Wat nu. Apparaat uitgezet, weer aan....niets. Hebben jullie wifi ?? Ja, die hadden ze. Doen we het via de bank. Wifi werkte niet. Na veel vijfen en zessen bleek er een internet cafe te zijn. Er was geen bank en de supermarkt was ook dicht. ( Het bleek Griekse 2e pinksterdag te zijn, daarom was alles dicht )   Dus ik met een vrouw naar het cafe om het via internet over te schrijven. Geregeld.

Ondertussen deed de pin het ook opeens weer en zeiden ze tegen Gerard dat hij kon betalen. Maar die was zo wijs om eerst op mij te wachten anders kregen ze dubbel.

Na een kop koffie ( met water )  reden we na een oponthoud van een uur weer verder. MAAAAAARRRRRR.....we hebben diesel. Volgens de tomtom konden we gewoon doorrijden, dus doen we dat.

Na 10 minuten komen we in een dorp met hele smalle, ik zeg....hele smalle straatjes. Ik skijt 7 kleuren, gezeik. Op het laatst moeten we een heel scherp stukje omlaag tussen een hoge en een lage muur in met onder een raar bochtje om op de weg te komen. Gerard maakt zich niet druk en we zakken heel langzaam naar beneden. Op het laatst schuurt de onderkant even op de straat maar we hebben het weer gehaald. Nu nog even omdraaien en dan kunnen we dezelfde weg weer terug rijden.  Even zwaaien als we weer langs de pomp in Rizomata rijden. 

Om half 5 komen we op onze bestemming in Kato Gatzea aan. Na 300 km. rijden, waarvan 150 door de bergen.