Zaterdag 19 mei.

Gisteren heeft het echt de hele dag geregend. Ik had net 2 wassen gedraaid, jammer he, dan maar nat meenemen.

Gerard heeft zich verder verdiept in onze reis en de harde schijf op de televisie uitgeprobeerd. Ik heb het verslag op de computer kunnen schrijven, dus we hebben ons niet verveelt.

We vertrekken rond half 10.

We hoeven maar 188 km, maar daar zijn we wel even zoet mee.

Het begint al na 20 minuten bij de grensovergang  Albanie - Macedonie.

Er staat 1 bus voor ons,niet veel, maar we moeten wachten........en wachten......en wachten. Na een tijdje mogen we komen. Paspoortcontrole en rijden maar.

10 meter verder is een gesloten slagboom. Stoppen dus. WEER paspoortcontrole  ( zelfde douane )  Man loopt naar achteren en roept....OPEN ! Gerard uitgestapt, 2 deuren van de camper moeten open gemaakt worden.  Oke,.... en we mogen weer verder. De slagboom ging omhoog. Stukje verder is de grensovergang van Macedonie.

Paspoort, autopapieren, groene kaart..

Oke, we mogen weer.

Al met al heeft het dik een half uur geduurd voor we de grens gepasseerd hebben.  Wat een haantjes zeg.

We gaan de bergen in boven het meer van Ohrid.  Echte slingerpaadjes met een slecht wegdek. We willen naar rechts en moeten dan stoppen omdat er 2 borden op de weg staan. Er komt een man naar ons toe die vertelt dat de weg wel open is, maar dat je moet betalen om er overheen te mogen rijden. Camper, 2 personen......5 euro. In gewone kleren en met gewone auto's.  Volgens ons worden we besodemieterd, maar we betalen maar. 

De borden worden weggehaald en we rijden het Galicica national park in. 

Hier leven nog bruine beren en lynxen. Nee, we hebben ze niet gezien.

Maar WHAUWWWWW !!!!!!

Wat is het hier schitterend mooi !!  De weg is verboden voor verkeer boven de 3,5 ton. Wij wegen toch niet meer ?????? Of wel ????

Slingerpaden, gaten en scheuren in de wegen. Overhangende boomtakken, uitstekende takken aan de zijkanten. Rotsblokken op het pad. Er zullen wel weer wat krassen op de camper bijgekomen zijn.

We klimmen en klimmen. Komen bij de wolken, zodat we echt kruipen omdat we niets meer zien. Om boven de wolken te komen met helder zicht.

En dan zien we prachtige vergezichten.

Beneden ons zien we het meer van Ohrid liggen. Met flarden van de bewolking er tussendoor. In de verte de huizen langs het meer. Veel groen om ons heen. Heel moeilijk om te omschrijven, maar zo prachtig mooi. Jeetje, hoe vaak heb ik dat nou al niet gezegd tijdens deze reis. Sorry.

We stijgen tot 2250 meter hoogte.

We stoppen bovenop de berg bij een uitkijkplaats om te genieten van wat we zien.

En dan weer naar beneden. Opeens is het....HO....stop.

2 mannen zijn bezig om de bomen langs het pad om te zagen. Het hele pad ligt vol afgezaagde takken . Ze lachen naar ons, hebben er plezier in en beginnen alle takken aan de kant te leggen zodat wij er door kunnen.  Ze vinden het geweldig dat ik er een foto van maak.  Wel van ons alle twee , gebaart er eentje. De rest van het pad ligt bezaaid met takjes. Aan de kanten liggen grote takken en boomstammen. Halverwege zijn nog 2 mannen bezig met zagen.  Zwaaien en doorrijden maar.   We hebben nu geen last meer van overhangende takken. Wat een werk om dat allemaal met de hand te doen.

 We vinden het gewoon jammer dat we weer beneden aankomen en de gewone weg gaan volgen. Wat een prachtig natuurgebied.

We tuffen door en net voor de grens gooien we de tank nog even vol met diesel.  In Macedonie is dat heel goedkoop. Nou, dat klopt ook. Nog geen euro voor 1 liter diesel.

Uiteindelijk komen we weer bij de grensovergang aan.  Macedonie zijn we zo uit, Griekenland in duurt iets langer. Andere auto's moeten de deuren en achterklep open zetten. Wij alleen paspoortcontrole.

WE ZIJN IN GRIEKENLAND !!!!!!

We snappen niets meer van de verkeersborden langs de weg. Lachen hoor. Alleen bij de verkeersborden die de richting naar plaatsen aangeven , krijg je eerst een Grieks bord en iets verder een Europees bord te zien.

We wijken iets van de route af. We gaan richting Bitola. Om te stoppen in Agios Panteleimonas, na 190 km.  Hier is een gratis camperplaats bij een meer. Het limni vegoritis. We staan leuk en hebben een gezellig uitzicht. Stoelen naar buiten, koud drankje erbij en genieten maar.

Gerard gaat Bikkel uitlaten en vertelt dat er pelikanen in het meer zwemmen. Helemaal happy word ik daarvan. We kennen ze alleen van de dierentuin en nu zwemmen ze voor ons neus. Ik blijf foto's maken.

Vandaag was weer een dag met een sterretje, zeg maar, ster.

Een prachtige route gereden.

We zijn in Griekenland aangekomen.

En een mooie camperplaats met pelikanen voor ons neus.

Zondag 20 mei.

Als we opstaan en aar buiten kijken dan tellen we 21 pelikanen.

Geweldig om te zien. 

We gaan weer tuffen.

Het eerste stuk langs het meer is mooi, maar hoe dichter we bij Thessaloniki komen, hoe minder mooi het is. Thessaloniki is een miljoenenstad. In heel Griekenland wonen ruim 10 miljoen mensen.. In Athene wonen er 5 miljoen en 1 miljoen in Thessaloniki. We rijden er langs, maar kunnen echt geen zin krijgen om de stad van dichtbij te bekijken. Wat een massa huizen , wat een drukte.

We rijden alleen maar langs industrieterreinen.

Benieuwd waar de camping ligt, zover is het niet meer.

We eindigen vandaag bij camping Ouzouni Beach. In de streek Halkidiki, bij de stad Moudania.

Een van de mooiste kusten van Griekenland  hebben we gelezen.

De camping is redelijk, afgebakende plaatsen, aardig sanitair. Niet echt onze smaak, maar we staan.Het straalt weinig uit. Buiten het hek is de zee met een strandje met parasols. De kuststrook stelt weinig voor. Kijkduin is leuker om te zien.

De grond ligt bezaaid met klitten, Bikkel zijn vacht zit helemaal vol. Om 23u. gaat het hek dicht met een ketting en kan je er niet meer uit. De beheerder gaat dan weg. Later blijkt dat je het hek iets open kan schuiven als je de ketting van boven los maakt. Gerard kan er zijwaarts net uit. Stel je voor dat er s' nachts iets gebeurd. Dan zitten we als ratten in de val.

Het was de bedoeling om hier een week te blijven, maar na 2 dagen zijn we blij dat we er weg gaan. Helaas, kan gebeuren.

Dinsdag 22 mei.

We gaan vandaag naar Sithonia.

Naar het middelste stuk. ( Je hebt er 3 ) 

Kijk........NU rijden we langs een prachtige kust.GE- WEL- DIG mooi.

Volop beplanting. Bloemen, mimosa, oleander allemaal verschillende struiken en bomen. NU kunnen we ons voorstellen dat dit een van de mooiste  kusten is. 125 km. rijden , waarvan 100 langs een schitterende kuststrook. Hier is ook veel meer toerisme.

Wij rijden nog iets verder, naar camping Melissi.

Hier voelen we ons gelijk thuis. Een plaats, grotendeels in de schaduw. Niet overbodig met temperaturen boven de 25 graden. We kijken uit op een breed zandstrand en de zee. Rotsen en wat huizen.

Voor ons ligt de heilige berg Athos.

Oros Athos is een Unesco werelderfgoed.

Het is een eiland met een lengte van 50 km.

De Grieken en Orthodoxen noemen hem heilig.

Alleen na het verkrijgen van een speciale vergunning mogen er mannen komen van boven de 18 jaar. Niet langer als 3 dagen. Per dag mogen er 100 mannen op het eiland komen. GEEN vrouwen. Het is een autonome monniken republiek. Er zijn nog 20 kloosters op het eiland Athos over. Daar leven 1700 monniken. De kloosters zijn verspreid over het hele eiland.

Het is de hoogste berg van Chalkidiki - 2033 meter hoog.

Zelfs de dieren die op het eiland leven zijn allemaal mannetjes.

Ze hebben er wel kippen lopen, daar kunnen ze niet buiten.

Lijkt me een gezellige bedoeling daar. Zou er wel eens willen kijken. Helaas.

Tot zover deze geschiedenisles.

We hebben nog nooit zoveel straathonden gezien als hier.  Er lopen er mooie bij, maar ook hele zielige. Verwaarloosde dieren met allerlei kwalen. Triest . Op de camping zijn ook heel veel katten. Bikkel is helemaal opgefokt. De katten interesseren zich niet voor hem.

Hier blijven we , tot zaterdag. Even relaxen en dan weer verder door Griekenland trekken. We hebben het helemaal naar ons zin.